Rozdział 3 To skomplikowane

Rozdział 3

To skomplikowane

         Całowała go delikatnie, acz namiętnie. Po chwili oderwała się od Harry’ego, który się do niej uśmiechnął. Milena była brunetką, ale obecnie ma rude włosy, do tego duże niebieskie oczy i kilka ozdobnych piegów na nosie. Zawsze miała na sobie lekki makijaż podkreślający jej oczy i wydatne zaróżowione usta, które były pomalowane różowym błyszczykiem.

- Nie pamiętam by ktoś tak całował byłego chłopaka – dodał z błyskiem w oku młody Potter.

- Żałuje, ze jesteś moim byłym – powiedziała Milena.

- Ja też – dodał po chwili namysłu Harry – zawsze się świetnie rozumieliśmy i mieliśmy wspólne zainteresowania…

- Ale twoi rodzice prosili byś spróbował – przerwała mu panna Lorens.

- Zrozum –próbował tłumaczyć się chłopak, ale dziewczyna znów mu przerwała. Ponownie go pocałowała, ale tym razem chłopak odwzajemnił pocałunek. Po chwili oderwał się od niej i powiedział – Nie powinienem.

- Cicho bądź – syknęła Milena i ponownie wbiła się w jego wargi. Pchnęła go by ten usiadł na fotelu, po czym usiadła mu okrakiem na kolanach. Harry objął ją  pasie i przyciągnął bliżej do siebie. Po chwili przeszedł z pocałunkami na jej szyję. Milena jęknęła, gdy zaczął całować jej dekolt i wplątała palce w jego czarną czuprynę. Harry już zaczął podążać ręką pod koszulką dziewczyny. Najpierw głaskał jej brzuch, następnie przesunął swoją dłoń w górę, a już po chwili doszedł do jej biustu. Oderwał się od jej szyi i znów wbił się w jej usta. W końcu Milena poczuła jak Harry nakrywa swoją dłonią jej pierś i jęknęła gdy ten ścisnął ją stanowczo. By wywrzeć na Harrym odpowiedni efekt przycisnęła się do niego mocniej tak by siedzieć na jego kroczu. Chwilę poocierała się o niego i uśmiechnęła się, gdy poczuła jak stwardniał.

Harry już zaczął rozpinać jej koszulę gdy nagle usłyszał pukanie do drzwi. Przestraszeni szybko oderwali się od siebie. Harry podszedł do swojego kufra i zaczął się dalej pakować, a Milena usiadła na łóżku i się mu przyglądała poprawiając swoją fryzurę.

- Wejść – krzyknął Harry, po czym obrócił się w stronę drzwi by zobaczyć w nich uśmiechniętego Albusa Dumbledora.

- Przeszkodziłem – zapytał z uśmiechem, a w jego oczach iskierki były intensywniejsze niż kiedykolwiek.

- Nie – odpowiedziała Milena – nie będę panu przeszkadzać.

Wstała pocałowała Harry’ego w policzek po czym ukłoniła się przed Dumbledorem i wyszła.

- Niestety nie możemy zostać na obiedzie – powiedział wuj Albus – wyjaśniłem już to dyrektorowi Bilginsowi, spakowany?

- Tak – odparł zielonooki, po czym złapał swoją miotłę zmniejszając ją i wkładając do swojego kufra. - To chyba wszystko.

- Świetnie - dyrektor złapał klatkę Hedwigi – twoja sowa jest już w sowiarni, a teraz złap mnie za rękę.

Po chwili Harry już czuł jak by był pchany materacem w plecy, a po chwili pojawili się w Hogsmeade. Szli powoli przez główną ulicę, a uczniowie rozstępowali się na ich widok i szeptali między sobą spoglądając na jego bliznę.

- Zaczyna się – powiedział Harry na co dyrektor posłał w jego stronę zatroskane spojrzenie.

- Na początku każdy tak reaguje, ale z czasem tak jak w poprzedniej szkole będziesz traktowany zwyczajnie – odrzekł pocieszająco dyrektor.

- Mam nadzieję.

Szli przez chwilę w ciszy, a gdy doszli do ścieżki prowadzącej do Hogwartu dyrektor postanowił się odezwać.

- Ładna –powiedział jak gdyby nigdy nic – to twoja dziewczyna?

- Milena? – zapytał zaskoczony Harry – nie, byliśmy razem w zeszłym roku.

- Harry – powiedział rozbawiony dyrektor – ja doskonale wiem co się tam działo.

- To skomplikowane  - odrzekł Harry.

- Postaram się zrozumieć – odpowiedział rozbawiony Albus.

- Oficjalnie jestem z Jessicą Blake. Rodzice prosili mnie bym chociaż spróbował.

- A Milena?

- Zerwaliśmy i utrzymywaliśmy przyjazne kontakty – powiedział spokojnie Harry, - ale dziś przyszła się pożegnać i nawet nie wiem jak do tego doszło.

- Widać zależy ci na niej bardziej niż na Jessice – stwierdził spokojnie dyrektor. – Ale nie martw się w Hogwarcie też jest wiele pięknych uczennic.

- Co?

- Harry – rzekł Dumbledore – tak samo jak twój ojciec masz słabość do kobiet. On ustatkował się dopiero gdy twoja matka dała mu szanse, tak samo jak każdy męski Potter. Wy to chyba macie zapisane w genach.

Harry roześmiał się na te słowa, a po chwili dyrektor mu wtórował.

- Może masz rację wujku – powiedział Harry, gdy udało mu się opanować swój głos – wciąż jestem jeszcze młody.

- Tak, ale twój wygląd sprawia, że wolałbym nie znać ligilimencji. – Gdy zobaczył pytający wzrok Harry’ego wyjaśnił – Za jej pomocą sprawdzam czy nikt z uczniów nie należy do śmierciożerców i czy nie przekazuje informacji sługom Voldemorta.

- Nie rozumiem- odpowiedział spokojnie Harry – dlaczego wolałbyś tego nie robić?

- Ich myśli na twój widok były niepokojące, a konkretniej uważaj bo przez głowę kilku dziewczyn przewinął się eliksir miłosny, gdy stwierdziły, że uwaga cytuję: „Taki przystojniak musi być już zajęty” – Albus mówił to powstrzymując wybuch śmiechu na widok jego miny.

- Aż tak? - zapytał zielonooki.

- W poprzedniej szkole też takie myśli przechodziły wszystkim przez głowę, ale stwierdzili, że skoro dyrektor tak często z tobą rozmawia to się zorientuje.

- Merlinie – chłopak spojrzał w niebo – dlaczego?

- Odziedziczyłeś typową urodę dla swojej krwi. Czarne włosy trochę przydługie jak wskazuje tradycja w czysto krwistych rodach. Do tego odziedziczyłeś kształt i kolor oczu po matce, a na dodatek jesteś wysoki po ojcu i dużo ćwiczysz.

- Nie sądziłem, że to aż tak działa na dziewczyny.

Dyrektor roześmiał się i przyjrzał się synowi swojego chrześniaka.

- Gdzie się tak opaliłeś?

- Byłem miesiąc temu w Salem na wymianie szkolnej – odpowiedział spokojnie chłopak, a gdy zobaczył wzrok dyrektora zarumienił się lekko – tam też wszystkie dziewczyny się koło mnie kręciły, ale rok temu tak nie było.

- Przez wakacje bardzo się zmieniłeś. Gdy zobaczyłem cię na twoich urodzinach byłem w szoku jak tak bardzo się zmieniłeś w ciągu kilku  tygodni.

Nagle stanęli przed wielką brama za którą rozciągały się błonia i widać było ogromny zamek. Był trochę większy niż ten w którym mieszkają jego rodzice. Przeszli przez  żelazną bramę i skierowali się w stronę głównego wejścia do zamku. Dyrektor prowadził Harry’ego w stronę swojego gabinetu. Na czwartym piętrze zatrzymali się przed chimerą, która rozpoznając Albusa odskoczyła ukazując schody sunące ku górze. Weszli po nich by wejść do okrągłego gabinetu. Ściany w nim były pokryte obrazami z poprzednimi dyrektorami szkoły, a wśród nich zauważył kilku swoich przodków.

- Dobrze Harry – głos Dumbledora sprowadził go na ziemię – usiądź na tym stołku, a ja założę ci na głowę Tiarę przydziału.

Chłopak wykonał polecenie dyrektora i po chwili usłyszał cichy głos mówiący do niego.

- Haaaa, kolejny Potter- mówiła Tiara Przydziału – gdzie by cię tu przydzielić. Inteligentny po matce, odważny po ojcu do tego lojalny i potrafisz być przebiegły. Hmm, jesteś wężousty. Pasował byś do domu węża. – Nie, tylko nie Slytherin, tylko nie to. – Nie? Możesz być kimś wielkim, a dom węża to ci może dać. Ale jeśli tak to … GRYFFINDOR.

Harry uśmiechnął się do siebie uspokajająca i spojrzał na uśmiechniętego dyrektora.

Oddaje w wasze ręce kolejny rozdział. W następnym Harry pozna nowych znajomych i trochę namiesza w codziennym życiu dziewczyn w Hogwarcie.